انسان های «روزگار» بر دو «مدار»
«راه می پویند» و «همراه می جویند».
گروهی «عقلانی می اندیشند» ،بنابراین کمتر «نفسانی می پریشند»؛
ولی گروه دیگر «اجیرِ فَرناس» اند و «اسیرِ احساس».
آنان هر «پراتیکِ حیات» را با «تحریکِ احساسات» پاسخ می دهند،
ولی اینان هر «گفت وگوی نقل» را نیز با «ترازوی عقل» می سنجند.
آنان «شور» را برمی انگیزند و اینان،«شعور» را.
آنان مردم را «کور» می خواهند و اینان،«فکور»!
آنان خود را «مُراد» می خواهند و مردم را «مُرید»،
ولی اینان خود را «خردپیشه» می خواهند و مردم را «صاحب اندیشه»!
آنان مردم را «عاشق سینه چاک» می خواهند و اینان،«مُنتقِدِ بی باک»!
آنان «بذر کُرنش» می افشانند و «اینان «جذرِ پُرسش».
آنان مردم را «تسلیم» می خواهند و اینان،«سلیم»!
آنان با «کمندِ وهم» می تازند و اینان با «سمندِ فهم»!
آنان شرافت را در «تُربت» می جویند و اینان در «تربیت»!
آنان بر «اسب خیال» نشسته اند و اینان بر «حَسبِ استدلال»!
آنان «جهل می کارند» و «ابوجهل برمی دارند»،
ولی اینان «مُدبِّر می بَرند» و «متفکِّر می پرورَند»!
آنان مردم را «بایستۀ یوغ» می دانند و اینان،«شایستۀ نبوغ»!
...و آنان همه را «جاهلِ مُطیع» می خواهند و اینان،«عاقلِ منیع»
بسیاری از «ناس» را با «تحریک احساس» می توان فریفت،
ولی کمتر انسان «خردمند» و «ورجاوند» را
در عرصه «سگال» و «استدلال»
می توان «نهیب» و «فریب» داد!
برای خودکامگان «بهترین حیله» و «برترین وسیله»
برای «فریب توده ها» و «نهیب غنوده ها»،
«تحریک احساسات» و «ترویج خرافات» است.
بیاییم هر یک چون «شمعی روشنگر» در «جمعی نورباور»،
در «نار بسوزیم» و «نور برافروزیم»!
:: بازدید از این مطلب : 21
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
